Γιατί να (μην) ανοίξεις ένα franchise κατάστημα

Η πλειοψηφία των Ελλήνων αναζητά τρόπους να περικόψει τα ήδη τελματωμένα έξοδα, να απαγκιστρωθεί από ακίνητα και κινητά αγαθά λόγω αδυναμίας πληρωμής δόσεων και εισφορών, να κάνει παύση εργασιών στα «μπλοκάκια»,  να βρει επιπλέον εισόδημα, να βγει στη σύνταξη, να διακανονίσει εισφορές.

Οι καταστηματάρχες ελπίζουν στις γιορτές, αν και ξέρουν ότι δεν πρόκειται να τους σώσουν, αυτό που περιμένουν είναι να κλείσουν μερικές τρύπες και μετά να το κλείσουν.

Οι υπάλληλοι ζουν με το φόβο της χωρίς αποζημίωσης απόλυσης.

Οι νέοι τρομάζουν μπροστά στο χάος της ανεργίας. Όσοι σπουδάζουν αναζητούν μια δουλειά έναντι του χαρτζιλικίου τους, οι πιο συνετοί να συνεισφέρουν στον οικογενειακό κορβανά. Οι νεοεισερχόμενοι στον αγώνα της εύρεσης εργασίας έχουν πλέον απογοητευθεί σε χρόνο dt.

Οι 30ρηδες και άνω παλεύουν να συντηρηθούν και όσοι είναι ακόμη εργένηδες έχει καλώς, όσοι όμως έχουν οικογένειες κινδυνεύουν από κατάθλιψη.

Οι 50ρηδες εύχονται σε κάποια συνταξιοδοτική λύση, διότι δεν έχουν πλέον κανένα επαγγελματικό μέλλον.

Οι 65άρηδες και άνω, με μειωμένες συντάξεις και αυξημένο κόστος ζωής αναπολούν το παρελθόν και υπομένουν καρτερικά το παρόν.

Οι κοντά στα 100, όσοι υπάρχουν, ίσως είναι οι πιο τυχεροί διότι δεν καταλαβαίνουν το τι τους γίνεται.

Οι ασθενείς τάξεις παλεύουν για την επιβίωση.

Οι αλλοδαποί που δεν πρόλαβαν να εγκλιματιστούν με τα της χώρας μας, φυτοζωούν. Οι υπόλοιποι έχοντας συνηθίζει τις δυσκολίες ξαναπερνούν τα ίδια για άλλη μια φορά.

Η μεσαία τάξη, γεγονός πια, συρρικνώνεται προς τα κάτω.

Η ανώτερη τάξη κινδυνεύει να κάνει μεγάλο μπαμ προς τα κάτω της κοινωνικής βαθμίδας.

Οι μεγάλες οικογένειες ανάλογα με το κύριο αντικείμενό τους ετοιμάζονται για το 99, για μονιμότητα εκτός Ελλάδος ή επενδύουν καθώς το cash είναι πλέον η απόλυτη δύναμη.

Όσοι δεν έχουν τα εφόδια, δηλ. σθένος, 2 – 3 γνωριμίες, πολύ ειδικές γνώσεις, περισσότερο μπλα – μπλα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κλαίνε για τη μοίρα τους.

Οι μάγκες της εποχής, ανεξαρτήτως οικονομικής δύναμης και κοινωνικής τάξης, κάτι πάνε να κάνουν, με ρίσκο πολύ ή λίγο, με μικρές ή μεγαλύτερες προοπτικές. Ξαφνικά διαπιστώνουμε αλλαγές στο τραπέζι των αγορών με μεσαίους παίχτες να κατεβαίνουν στα καλύτερα πόστα ή και με μεγάλους παίχτες να επενδύουν εκατ. σε νέα ventures καταστήματα ή και βιοτεχνίες, καθ’ ότι στην Ελλάδας μας βιομηχανία δεν υπάρχει από κανένα.

Μέσα σ’ όλα, ο Καραμανλής βγαίνει σε βιβλίο, ο ΓΑΠ γλυκοκοιτά και πάλι την καρέκλα, ο Σαμαράς έχει τα νεύρα του, και μην τους πάρουμε στη σειρά, όλοι στον κόσμο τους. Οι δημοσκοπήσεις λένε τα δικά τους και ποιος ψηφίζει πλέον κάποιους από αυτούς, αν δεν ζει κάπου αλλού;

Και τι να κάνεις εσύ κι εγώ, που δεν κάνουμε δουλειές με ενέχυρα ή με υποκαταστήματα αλλοδαπών εταιριών, δεν πουλάμε απαγορευμένες ουσίες, δεν ποντάρουμε στο τζόγο, δεν παίρνουμε μίζες, δεν είμαστε σύμβουλοι υπουργών και φυσικά ούτε βουλευτές;

Και το συμπέρασμα των ανωτέρω, που εδώ και 15 και βάλε χρόνια, καταλήγουμε να κάνεις ένα franchise!!!

Άνοιξε ένα κατάστημα με αξεσουάρ, πούλα με προσφορές και εκπτώσεις κάνε τζίρο 100 χιλ. και πλήρωσε με 30 χιλ. ενοίκιο, ρεύμα και εισφορές.

Μάλλον δεν γίνεται!

Ξεκίνα το δικό σου ενεχυροδανειστήριο, δούλεψε χωρίς άδεια, «ανάγκασε» τον κοσμάκη να σκοτώσει τα αντικείμενά του (και όχι πάντα δικά του) και αν έχεις κόσμο πάλι καλά.

Μάλλον δεν γίνεται!

Ξεκίνα ένα μεγαλειώδες κατάστημα των 300 χιλ. ευρώ και μετά από πέντε χρόνια αν έχεις βγάλει την αρχική επένδυση κερδίζεις τα λειτουργικά της.

Μάλλον δεν γίνεται!

Ξεκίνα μια πιτσαρία, κάνε τζίρο 200 χιλ. μείωσε το foodcost με υποκατάστατα και ληγμένα, βγάλε 30,000, κλέψει και την εφορία και έχεις και 1,000 ευρώ στην τσέπη.

Μάλλον δεν γίνεται!

Το τι προσφέρει το franchise είναι γνωστό:

Όνομα – που πλέον δεν μετράει (!), παρά μόνο το VFM (βλ. value for money)

Τεχνογνωσία – που την πληρώνεις!

Υποστήριξη – αν έχεις!

Αποκλειστικότητα περιοχής – αν στην δίνουν, που έτσι κι αλλιώς πόσα καταστήματα θα ανοίξουν ακόμη;

Manuals – τα περισσότερα ένα άσχετο copy – paste από τους γνωστούς – αγνώστους συμβούλους

Καλές τιμές αγοράς – που αν δεν ψάξεις, πώς θα βρεις καλύτερες;

Αυτό που προσφέρει το (υγιές – ας το πούμε) franchise δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω!!!

Ασχέτως πόσο πολύ έχει δοκιμασθεί, ασχέτως αν υπάρχει ένα πιλοτικό ή δέκα, ασχέτως τα περσινά αποτελέσματα, ασχέτως το όνομα, ένα πράγμα έχει σημασία, το τι θα γίνει αύριο και αυτό ως ένα σημείο, καθώς αύριο δεν ξέρουμε αν θα έχουν ευρώ ή δραχμές!

Μπορεί ο Νίκολας να είχε πιλοτικά και μπορεί πέρσι να είχε κάποια κομμωτήρια που να δούλευαν, σήμερα τον «σημάδεψαν» για τις οφειλές του. Τα bodyline μια σοβαρή επιχειρηματική οντότητα, ο Γαβαλάς με χλιδάτες – δανεικές εγκαταστάσεις. Πολλοί που έχουν μπει στο 99 και περισσότεροι που «απατεωνίζουν» διαρκώς πουλώντας υπηρεσίες που δεν αγοράζει κανείς, από εταιρείες φαντάσματα ή προϊόντα εκτός τόπου και χρόνου με παλιές διαφημιστικές δόξες.

Το θέμα είναι ένα ΠΟΥΛΑΕΙ;

Και αν ΝΑΙ, πόσα αφήνει;

Απλά, καθαρά και σύντομα.

Επενδύσεις χαμηλές, πές 30 πές 80 και μέχρι εκεί.

Τζίροι καλοί, ανάλογα με το περιθώριο, να σου αφήνουν 1,5 χιλ. για αρχή και να έχεις βάσιμες προοπτικές στα 2,5 χιλ. ευρώ.

That’s it, χωρίς πολλά λόγια.

Πιο παλιά, όταν κάποιος έβγαζε μια καλή ιδέα, όλοι τρέχανε να την αντιγράψουν.

Πιο παλιά, ήθελες 10 χιλ. το μήνα για ένα καλό μαγαζί.

Πιο παλιά δεν δούλευες, διότι ήσουν το αφεντικό.

Σήμερα, είναι αλλιώς και τα entry barriers είναι μόνο στην απόφασή σου.

Όλοι κάνουν franchiseμ δεν είναι όμως όλοι franchisable concepts, όλοι δίνουν περιθώρια, αλλά δεν πουλάνε στον κοσμάκη. Κάποιοι, το ‘χουν και δεν είναι αυτοί που με μικρολαμογιές κάνουν περιουσίες με – και καλά – εργοστάσια και δικά τους labels (βλ. κινέζικα).

Είναι αυτοί (και είναι λίγοι) που καινοτομούν μέσα στην κρίση, έχουν την δύναμη και το σθένος να επενδύσουν σε εσένα και να μην τα βγάλουν έξω, να δώσουν εμπόρευμα παρακαταθήκη, να σου φτιάξουν κατάστημα εστίασης με 80 χιλ. και κάτω – μη βγάζοντας από εδώ και από εκεί, να στα πούνε ως έχουν, να μη σου τάξουν 5χίλιαρα αλλά να σου πούνε το πόσο δύσκολο είναι να βγάλεις το χιλιάρικο, αυτοί που έχουν προϊόν που δεν έχουν οι άλλοι. Αυτοί που ενώ ο κλάδος τους έχει διαλυθεί ανοίγουν καταστήματα, επενδύουν και κερδίζουν λίγα, αλλά τίμια.

Δεν είναι πολλοί (το ξαναείπαμε), είναι όμως αυτοί που γυρεύεις. Το ψάξιμο είναι δικό σου, το ίδιο και η απόφαση. Το αισθητήριο και πάλι δικό σου, όπως και το ρίσκο.

Οι επιλογές είναι αρκετές, υπάρχουν σε κάθε κλάδο από το αξεσουάρ και το ρούχο, μέχρι το ποδήλατο και το αξεσουάρ. Δεν θα σου πούμε εμείς, ούτε κανείς άλλος το τι θα κάνεις.

Είσαι μόνος! (αλλιώς θα το έκαναν όλοι)

Στο Franchise.Gr θα τους βρεις όλους, εκτός από τους επιβεβαιωμένους επικίνδυνους). Για κάποιους θα δεις πιο πολλά πράγματα, δικό τους μέλημα άξιο επικρότησης, για άλλους δεν θα δεις παρά λίγα, αποτέλεσμα αμέλειας ή αδιαφορίας. Οι σύμβουλοι γνωρίζουν μόνο τους πελάτες τους και μόνο γι αυτούς είναι πρέπον να μιλάνε, άρα πρέπει να πας σε όλους. Στις εκθέσεις και στα περιοδικά μπαίνουν μόνο όσοι πληρώνουν, τουλάχιστον έχουν να πληρώσουν.

Ψάξε για το concept, ψάξε για την ειλικρίνεια, μάθε για τον κλάδο, αναγνώρισε τα χαρακτηριστικά της εποχής. Αποφάσισε τώρα που μπορείς ακόμη!