Πρώτη φορά που κάποιος θα διαβάσει μια σύμβαση franchise θα πει ότι όλα είναι μια χαρά (άρα δεν την έχει διαβάσει), θα την στείλει το δικηγόρο του (ο οποίος είτε θα κάνει 2 – 3 τυπικές παρατηρήσεις για να δικαιολογήσει το ρόλο του, ή θα χαλάσει τη συμφωνία για να επιδειχθεί, ή αν είναι εξειδικευμένος θα σταθεί σε 2 – 3 ουσιαστικά θέματα τα οποία δεν θα είναι και νομικά, θα είναι επιχειρηματικά). Κάποιος άλλος, αυτός που θα την διαβάσει, θα αρχίσει: «Που γράφει για τα περιθώρια κέρδους;» - Πουθενά, μόνο σπανίως δίνεται ένα ελάχιστο, η αγορά αλλάζει ταχέως και κανείς δεν μπορεί να δεσμευθεί, άλλωστε στη λιανική το μέσο μεικτό εξαρτάται από τις ικανότητες του δικαιοδόχου (!!!). «Σε περίπτωση, απεργιών, ζημιές στο εργοστάσιο πως θα καλυφθώ από εμπόρευμα;» - Έλα, ντε! «Αν διακόψω τη σύμβαση, τι κυρώσεις έχω; - Μπορώ να συνεχίσω με το ίδιο αντικείμενο;» - Αν «ρίξεις» τον franchisor πληρώνεις – και το αντίστροφο. Για ένα χρόνο μετά τη λύση της σύμβασης, νομίμως, δεν έχετε το δικαίωμα να ασχοληθείτε με το αυτό αντικείμενο...
Σε τελική ανάλυση, η σχέση είναι εμπορική. Η σύμβαση, ρυθμίζει γεωγραφική αποκλειστικότητα (αν υπάρχει), τρόπους πληρωμής, σας δεσμεύει ότι θα διαθέτετε μόνο τα προϊόντα της σύμβασης και ότι ο δικαιοπάροχος θα σας υποστηρίζει.
Από την άλλη, υπάρχει η νομική εμπειρία, πλέον, και κάθε καταχρηστικό αντιμετωπίζεται και στο δικαστήριο. Κανόνας: εμπιστευθείτε εξειδικευμένο δικηγόρο!