Η μεταβατική περίοδος του franchising

Σήμερα, διανύουμε, τελικά, μια μεταβατική περίοδο για το franchising, όπου ενώ αρχές του έτους θεωρούσαμε ότι το franchising θα διαπρέψει σύντομα ως η απόλυτη έκφραση της επιχειρηματικότητας και ταυτόχρονα θα δώσει διέξοδο στους εγκλωβισμένους ανέργους, πλέον αντιλαμβανόμαστε ένα νέο σκηνικό, καθώς οι εθνικές και διεθνείς ειδήσεις παγώνουν τις αποφάσεις των επενδυτών και των νέων επιχειρηματιών.

Οι επενδυτές, αυτοί δηλαδή που επιθυμούν να ξεκινήσουν μια επιχείρηση franchise διαθέτοντας λιγοστή προσωπική ενασχόληση και κυρίως εποπτικού χαρακτήρα έχουν στραφεί προς τα ασφαλή καταφύγια των αγορών ομολόγων, του ελβετικού φράγκου και του χρυσού.

Οι νέοι επιχειρηματίες, στην πλειοψηφία τους εγκλωβισμένοι στα δεσμά της ανεργίας, μη έχοντας την δυνατότητα ρίσκου, χωρίς καμιά υποστήριξη από το τραπεζικό σύστημα, το οποίο μάλλον επιθυμεί να κερδοσκοπήσει μέσω των μελλοντικά ανεξόφλητων προσημειωμένων δανείων και εν μέσω της φημολογούμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, διακατέχονται από πλήρη σύγχυση σχετικά με το τι πρέπει και το τι μπορούν να κάνουν.

Αντλεί, ωστόσο, το franchising αναπτυξιακή ώθηση, το πρώτο τρίμηνο του έτους, από την τελευταία κατηγορία, αυτή των νέων επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί ότι ο μοναδικός τρόπος να συγκρατήσουν το βιοτικό τους επίπεδο είναι αυτός της αυτο-απασχόλησης, κάνοντας επιλογές της τάξης του 70% - 130% των διαθεσίμων τους, δανειζόμενοι δηλαδή το πολύ το 30% της απαιτούμενης επένδυσης ή αντίστροφα, επιλέγοντας να επενδύσουν το70% των αποταμιεύσεών τους.

Η επιλογή του franchising, σε καμιά περίπτωση, δεν υπόσχεται ευημερία και υπερκέρδη. Υπόσχεται, όμως, μέσα από σκληρή και συνετή δραστηριότητα πολύ περισσότερα οικονομικά οφέλη από την οποιαδήποτε συνήθη υπαλληλική σχέση, η οποία, έτσι κι αλλιώς είναι πλέον σχετικά δυσεύρετη. Επιπλέον, το franchising παρέχει ψυχολογική ευφορία, καθώς αλλιώς είναι να δουλεύεις για άλλους και αλλιώς να επιλέγεις ο ίδιος τις αποφάσεις που θα κρίνουν τη ζωή σου.

Οι οικονομικές απολαβές μέσω ενός καταστήματος franchise δεν είναι αυτές που ήταν κάποτε, δεν είναι, όμως, και αυτές που χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των εμπορικών καταστημάτων και ελληνικών επιχειρήσεων. Από τη μια έχουν μειωθεί οι κύκλοι εργασιών, από την άλλη έχουν συμπιεσθεί τόσο το κόστος της αρχικής επένδυσης, με μηδενικό αέρα και εξοικονόμηση στα κατασκευαστικά, όσο και τα λειτουργικά έξοδα με χαμηλότερο ενοίκιο, με τον δικαιοδόχο να εργάζεται ο ίδιος προσωπικά και να μην έχει την ανάγκη 1 – 2 υπαλλήλων, με τη μητρική εταιρεία να έχει μειώσει royalties, αλλά και να εφαρμόζει – ανήκουστες για άλλες εποχές, πολιτικές, όπως αυτή της παρακαταθήκης.

Το συμπέρασμα που οδηγεί η ταυτόχρονη μείωση εσόδων και εξόδων αφορά σε μηνιαίες απολαβές 1,500 – 2,500 ευρώ για την πλειοψηφία των προτάσεων franchise της ελληνικής αγοράς και για επενδύσεις από 15,000 μέχρι 80,000 ευρώ.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση, όπου δικαιοπάροχοι και δικαιοδόχοι συνεργάζονται πιο αρμονικά και με κοινό σκοπό την αξιοπρεπή επιβίωση, συντελώντας προς μια καλύτερη εποχή για το franchising, έτοιμο, εξορθολογισμένο και ικανό να αντιμετωπίσει τις (μακρινές) καλύτερες μέρες, αλλά και τις (πιθανές) γεμάτες αναταραχές και νέες αναστατώσεις.