Είμαστε «κοκκινοσκουφίτσες», ή μας διακατέχει ως λαός ένα συλλογικό πνεύμα ύψιστης επιχειρηματικής διαίσθησης; Πώς είναι δυνατόν χιλιάδες Έλληνες να ανακαλύπτουν την ίδια στιγμή, ότι στην πραγματικότητα είναι γεννημένοι επιχειρηματίες για μία και μόνο δραστηριότητα, αντιμετωπίζοντας όλες τις άλλες επενδυτικές ευκαιρίες ως ποταπές, ανάξιες λόγου, ασύμφορες ή «ως φτωχούς συγγενείς».
Ο πανικός για τα βιντεοκλάμπς
Το είδαμε δυστυχώς να συμβαίνει στις δύο τελευταίες εκθέσεις Franchise. Οι υποψήφιοι δικαιοδόχοι ανακάλυψαν ξαφνικά τα εικοσιτετράωρα καταστήματα ενοικίασης προϊόντων οικιακής ψυχαγωγίας, δηλαδή τα αυτόματα βιντεοκλάμπ, και επιδόθηκαν με μια πρωτοφανή επενδυτική μανία στη δημιουργία τέτοιων καταστημάτων ανά τη Ελλάδα.
Η Αθήνα, πάντοτε πιο καθυστερημένη και συντηρητική, μόλις τώρα άρχισε να μιμείται τη τάση αυτή, η οποία κάνει θραύση στη Θεσσαλονίκη, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, ότι κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται σίγουρος με την πρώτη θέση που κατέχει. Πάντοτε υπάρχει κάποιος που καραδοκεί να την καταλάβει μέσα σε μία νύχτα. Αυτό συνέβη και με τα περίπτερα. Τέλος η κυριαρχία τους. Είναι πλέον δεύτερα, αφού τα εν λόγω καταστήματα τείνουν να ξεπεράσουν σε αριθμό και γεωγραφική πυκνότητα και αυτήν ακόμα την «συμμαχία» περίπτερων και ψιλικατζίδικων.
Είσαι υπερβολικός θα μου πείτε. Πιθανόν. Υπερβολή δεν είναι όμως και το φαινόμενο να ανοίγουν τέτοια καταστήματα ανά 100 – 200 μέτρα; Πόσα αντέχει η κάθε περιοχή, η κάθε γειτονιά; Μετά τον ενθουσιασμό του καταναλωτικού κοινού, που μετατρέπεται και αυτό σε μανιώδη συλλέκτη καρτών μέλους, (η κλασσική ελληνική υπερβολή), για να ενοικιάσει τελικά την πρώτη εβδομάδα δέκα ταινίες τη δεύτερη δύο και να ξεχάσει μετά ποια κάρτα μέλους αντιστοιχεί σε ποιο κατάστημα, επέρχεται η ταχύτατη πτώση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όλοι οι εισαγωγείς μηχανημάτων ΑΤΜ για βιντεοκλάμπ ανακάλυψαν το Franchising. Θαρρείς και είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους. Μέσα σε μία νύχτα, ο απλός χονδρέμπορος, που έφερε ένα μηχάνημα από το εξωτερικό για να ανταγωνιστεί τον γείτονα που έκανε και αυτός το ίδιο, αποφάσισε, ότι όφειλε στην ελληνική επιχειρηματική κοινωνία να προσφέρει ένα «ολοκληρωμένο» πακέτο franchise. (Δεν θα μιλήσω για συστήματα «μαϊμούδες»!). Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ με τον κλάδο αυτό.
Δεν μπορεί εμείς οι Σύμβουλοι να προσπαθούμε να συμβάλλουμε στη βελτίωση των συνθηκών επιχειρηματικότητας στην ελληνική αγορά, να ενημερώνουμε τους δικαιοδόχους τι πρέπει να προσέχουν, τι να ρωτάνε, τι να συγκρίνουν, και ξαφνικά να ξεχνιούνται όλα. Δεν αντιλέγουμε. Όντως ο κλάδος αυτός, έχει τρομερές προοπτικές. Όντως πρόκειται για μια επένδυση, η οποία, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, έχει τις δυνατότητες να πάρει το μερίδιο της αγοράς που της αναλογεί, ανοίγοντας μάλιστα ακόμα περισσότερο το πεδίο εφαρμογής των παραδοσιακών βιντεοκλάμπ. Πώς όμως; Με δικαιοπαρόχους που αγνοούν τις βασικές αρχές των franchising, αν και, όπως ισχυρίζονται, πουλάνε «άδειες δικαιόχρησης»; (Όχι δεν θα μιλήσουμε για συστήματα «μαϊμούδες»!)
Μετρήσαμε πάνω από δέκα αντίστοιχες προτάσεις για να μην τις ονομάσω franchise, που εμφανίστηκαν ξαφνικά στην αγορά. Κάναμε, γιατί αυτό σας το οφείλουμε, την έρευνα αγοράς μας. Τα αποτελέσματα ήταν από απογοητευτικά έως τραγελαφικά. Υπάρχουν συστήματα που άλλα γράφουν στους ενημερωτικούς φακέλους και άλλα πράττουν. Το 65% δεν γνωρίζει ή δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το «τι εστί» υποστήριξη. Το 60% υπόσχεται πράγματα ή παροχές που δεν τηρεί στην πορεία. Το 70% δεν έχει δομημένο ενημερωτικό φάκελο, υποδομή υποστήριξης, After Sales Suport, και δεν έχει συνεργαστεί με κάποια εταιρία Συμβούλων Franchise, που θα μπορούσε να μεταφέρει τουλάχιστον ένα μέρος της τεχνογνωσίας Franchise. Το 60% υπόσχεται παροχές που τώρα μεν δεν υλοποιούνται ακόμα, αλλά θα υλοποιηθούν «στο μέλλον»!!! Μία μάλιστα υπόσχεται «αυτόματη δουλειά». (Αυτό και αν είναι παγκόσμια πρωτοπορία!).
Ερευνήστε και ενημερωθείτε
Ελάχιστες τέλος ενδιαφέρονται για τη βιωσιμότητα του δικαιοδόχου τους, αφού ο πρωταρχικός τους στόχος είναι να πουλήσουν τα μηχανήματα τους. Υπάρχουν και άλλα τραγελαφικά σ’ αυτή στην αγορά. Δεν θέλω όμως να σας κουράσω. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ προσωπικά μπαίνοντας στο ρόλο του υποψήφιου δικαιοδόχου είναι, ότι σε κλάδους, που παρουσιάζουν μια σημαντική αναπτυξιακή έξαρση, αξίζει να είναι κανείς ιδιαίτερα επιφυλακτικός. Ερευνήστε πριν αποφασίσετε! Επιμένετε να ενημερωθείτε διεξοδικά για τον κλάδο, τα μηχανήματα, (τα οποία δεν δουλεύουν μόνα τους αλλά απαιτούν δουλειά), τους κρίσιμους δείκτες βιωσιμότητας, την υποστήριξη, το λογισμικό, τον τρόπο λειτουργίας. Όσο πιο διεξοδική είναι η ενημέρωση που σας παρέχει μια εταιρία, ιδανικά από έναν σύμβουλο, τόσο πιο «σοβαρή» είναι. Συγκρίνετε τρεις – τέσσερις (ιδανικά όλες)! Μην αγοράζετε αμέσως από την πρώτη που σας φαίνεται ενδιαφέρουσα.
Το μέγεθος ενός δικτύου είναι μεν σημαντικό, όχι όμως ο αποφασιστικός παράγοντας στον κλάδο αυτό. Το να έχει ένα δίκτυο, π.χ. 50 καταστήματα, είναι μεν θετικό, αν αυτά έχουν δημιουργηθεί σε δέκα χρόνια. Αν είναι αποτέλεσμα ραγδαίας ανάπτυξης, τότε θα πρέπει να μας προβληματίσει η δυνατότητα της εταιρίας να υποστηρίξει το δίκτυο αυτό.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, όπως και σε κάθε franchise, ΔΕΝ σημαίνει τεχνική υποστήριξη, αν και είναι πολύ σημαντική, αλλά υποστήριξη μέσα από ένα δομημένο Τμήμα FSD (Franchise Support Department), το οποίο θα είναι υπεύθυνο για τη λειτουργική σας στήριξη. Γιατί αυτό είναι τελικά το κρίσιμο σημείο, όχι μόνο στα αυτόματα βιντεοκλάμπ, αλλά και σε κάθε άλλο κλάδο του franchising.
Ενημερωθείτε, πριν επιλέξετε γιατί όσα ξέρει ο νοικοκύρης ...
ΥΓ.1: Ζητάμε συγγνώμη από όλους τους ανυποψίαστους επιχειρηματίες για την καθυστέρηση εμφάνισης του ανωτέρω άρθρου, το οποίο, ίσως, αν είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα να είχε προφυλάξει δεκάδες «δικαιοδόχους». Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως!
ΥΓ.2: Υπάρχουν και σοβαρές προτάσεις στο χώρο που αναλύσαμε!
ΥΓ.3: Αλήθεια, πώς τελειώνει το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας και ποιός είναι ο «καλός κυνηγός»;
from the editors of FRANCHISE BUSINESS.
Proudly developed by aDa.gr in Greece.