O ρόλος του franchise στο διεθνές επιχειρηματικό σκηνικό
Της Μαρίας Παπαστεργίου
Πέρασαν, μόλις, πέντε χρόνια από τότε που η χρηματιστηριακή δραστηριότητα χτυπούσε «κόκκινο» σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διεθνείς χρηματιστηριακοί δείκτες ακολουθούσαν τρελά ανοδικές πορείες. Σε εκείνες τις «καλές» εποχές, το μεγαλύτερο όνειρο κάθε φιλόδοξου και επιτυχημένου στελέχους ήταν να γίνει Διευθύνων Σύμβουλος μιας εισηγμένης. Αλλά οι καιροί αλλάζουν!!!
Μετά το «σκάσιμο» της χρηματιστηριακής φούσκας και τα επακόλουθα σκάνδαλα, οι εισηγμένες έχασαν πολύ από την αίγλη τους. Πολλές εταιρείες αποσύρθηκαν από τις χρηματαγορές και πολλές βρίσκονται σε αναστολή, όπως δηλώνουν πρόσφατα δημοσιεύματα, ακόμη και στη χώρα μας.
Στο ανωτέρω πλαίσιο, οι μη – εισηγμένες αρχίζουν να παρουσιάζουν αξιόλογες δραστηριότητες και να χρησιμοποιούν εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης (π.χ. Franchise) για να αναπτυχθούν περαιτέρω. Επιπλέον, έχουν καταλήξει να είναι οι πιο περιζήτητοι χώροι εργασίας για τα σύγχρονα στελέχη, εν αντιθέσει με τα δεδομένα που επικρατούσαν μερικά χρόνια πριν. Παράλληλα, οι σημερινές οικονομικές συνθήκες ευνοούν συγχωνεύσεις, εξαγορές, κ.λπ. με σκοπό την εύρεση νέων κεφαλαίων, και ταυτόχρονα παρατηρούνται ιδιωτικοποιήσεις πολλών δημόσιων εταιρειών.
*****
Η ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία έχει αντικαταστήσει τα χρηματιστηριακά παιχνίδια και έχει διαμορφώσει την δελεαστικότερη μορφή επιχειρηματικότητας, σε ένα πλαίσιο όπου το Franchise θα πρωταγωνιστήσει, είτε ως τρόπος ανάπτυξης των μητρικών εταιρειών, είτε ως έκφραση της προσωπικής επιχειρηματικής αναζήτησης.
Η παγκόσμια εταιρεία
Η παγκοσμιοποίηση πλέον είναι πραγματικότητα και τα αποτελέσματα αυτής είναι εμφανή σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας, πολύ περισσότερο στον κόσμο των επιχειρήσεων, όπου η μεγέθυνση της οικονομικής ενσωμάτωσης, η αυξημένη κινητικότητα των ανθρώπων και η επέκταση της γνώσης εκτός συνόρων έχει αλλάξει εντελώς το μέχρι τώρα σκηνικό. Το παγκόσμιο εμπόριο, σήμερα μετράει περίπου το 30% του Παγκόσμιου Εγχώριου Προϊόντος, τέσσερις περίπου φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό που επικρατούσε στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ιστορίας, οφείλεται περισσότερο στις υπό ανάπτυξη χώρες. Οι παγκόσμιοι ανταγωνιστές που πρωταγωνιστούν σήμερα άρχισαν να αναδύονται από χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Λατινική Αμερική. Η Haier (Κίνα), η Tata Motors (Ινδία), η Acer (Ταϊβάν), η Petrobas (Βραζιλία), η Cemex (Μεξικό), και οι επιχειρήσεις IT- Υπηρεσιών της Ινδίας αποτελούν τέτοια παραδείγματα.
Η παγκοσμιοποίηση και η εξέλιξη της πληροφορικής ανέβασαν, ταυτόχρονα και τις απαιτήσεις των πελατών. Για να ικανοποιηθούν αυτές θα πρέπει κάθε φορά να διασφαλίζονται:
> Εύρεση του φθηνότερου δυνατού κεφαλαίου.
> Παραγωγή στις χώρες που το κόστος είναι το μικρότερο δυνατό (φθηνά εργατικά χέρια, κ.λπ.)
> Πώληση των παραχθέντων στις πλέον επικερδείς αγορές.
Η επίτευξη, όμως, όλων αυτών δε θα ήταν εύκολη με την ύπαρξη των εμποδίων που προκαλούν κάθε φορά τα κρατικά σύνορα. Αυτό ακριβώς είναι, άλλωστε, το νόημα και η ουσία της παγκοσμιοποίησης, με την αντιμετώπιση των εμποδίων που προκαλούν τα σύνορα, είναι πιο εύκολη η εκμετάλλευση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος του κάθε κράτους για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών αποτελεσματικότερα.
Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα είναι εκείνος ο τομέας που το κάθε κράτος έχει αποδείξει ότι τα πάει καλύτερα. Βέβαια αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο σε επίπεδο οργάνωσης και διεκπεραίωσης ενός τόσο μεγαλεπίβολου έργου. Η οργάνωση μίας τέτοιας τεράστιας επιχείρησης απαιτεί την επάνδρωσή της με πλήρως ικανούς και καταρτισμένους ανθρώπους, καθώς η γνώση, η ταχύτητα και η υπευθυνότητα είναι περισσότερο απ’ όλα οι κινητήριες δυνάμεις της συνεχούς εξέλιξης και καινοτομίας, δύο έννοιες που η οικονομική ιστορία μάς έχει αποδείξει τη ζωτική τους σημασία στον δρόμο της επιτυχίας. Η γνώση του αποτελεσματικού management αποτελεί τον πυρήνα μιας επιτυχημένης συνεργασίας. Συνεπώς, σκοπός των εταιρειών είναι η εύρεση κάθε φορά ανθρώπων ικανών, οπουδήποτε αυτοί είναι διαθέσιμοι για τη δημιουργία έμπιστων διεθνών ομάδων.
Αυτό το νέο μοντέλο επιχειρηματικής ζωής, διανέμει παράλληλα και τις καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες, απασχολώντας τον καθένα εκεί ακριβώς που μπορεί να διαπρέψει. Έχοντας την Αμερική να ορίζει τις απαιτήσεις των πελατών, τους Βρετανούς τις ιδιότητες των προϊόντων, τους Ινδούς να χειρίζονται την εξέλιξη του λογισμικού, την Γερμανία και την Ιαπωνία να αναλαμβάνουν την βιομηχανία και το Ταϊβάν τη συσκευασία, το τελικό αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι απλά τέλειο. Τέτοιες εταιρείες και μόνο μπορούν να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων των σημερινών πελατών και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Τα μέλη τους μπορεί να υπάρχουν οπουδήποτε στον κόσμο και είναι αυτά που θα αποτελέσουν τους παγκόσμιους διεκδικητές του μέλλοντος.
*****
Στο πλαίσιο αυτό, το Franchise δίνει την δυνατότητα στις Ελληνικές Επιχειρήσεις να αναπτυχθούν εκτός συνόρων, προωθώντας είτε τα προϊόντα τους, είτε την τεχνογνωσία τους, είτε και τα δύο. Επιπλέον, ο οξυδερκής δικαιοπάροχος αναζητά προμηθευτές από όλο τον κόσμο με κύριες παραμέτρους την ποιότητα και την τιμή.
Καινούριες εταιρείες για έναν καινούριο κόσμο
Σε αυτόν τον καινούριο κόσμο όπου πλέον στις περισσότερες χώρες οι απαιτήσεις των καταναλωτών απέχουν μίλια μακριά από την κάλυψη απλώς των βασικών αναγκών και η ικανοποίηση τους έγκειται περισσότερο στη εύρεση του εξεζητημένου και του απόλυτα διαφορετικού, πλέον καμία εταιρεία δε θεωρείται βιώσιμη και επιτυχημένη αν δε μπορεί να προσφέρει κάτι που δεν μπορούν οι ανταγωνιστές της. Επιπλέον, η παλιά νοοτροπία του «κάνε ένα πράγμα και κάνε ‘το καλά» μάλλον δεν μπορεί να έχει θέση στην καινούρια αγορά. Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν πωλούν πια προϊόντα άλλα «πλασάρουν» στυλ και image. Πωλούν το σύνολο της εικόνας.
Η παραγωγή ενός παπουτσιού μπορεί εύκολα να γίνει, η πώλησή του, όμως, και η κερδοφορία του δε θα επιτευχθεί αν αυτό το παπούτσι δεν προσφέρει κάτι παραπάνω από τον αρχικό του προορισμό, δηλαδή την ικανοποίηση του αγοραστή ότι φορώντας ‘το, αυτόματα αποκτά φινέτσα, έναν αέρα αλλιώτικο και ανεβαίνει το prestige του. Έτσι, λοιπόν, οι εταιρείες τείνουν, πλέον, να διευρύνουν τα προϊόντα τους, προσφέροντας σύνολα και όχι μεμονωμένα αγαθά, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πελατών τους, αλλά και να κάνουν τη διαφορά στην κορεσμένη αγορά. Για το λόγο αυτό παρατηρούμε, παλιότερες εταιρείες που ήταν απόλυτα συνδεδεμένες με ένα προϊόν, να προσπαθούν να απομακρύνουν την εικόνα της εξειδίκευσης και να προχωρούν στη διείσδυση και στην πλεύση σε νερά (μερικές φορές) άγνωστα για αυτές.
Αυτή ακριβώς η «ευελιξία» των ορίων επιχειρηματικής δραστηριότητας και η επίτευξη της δυνατότητας ευρείας επιλογής για τους πελάτες θα κάνει ακόμη δυσκολότερη για τις νέες επιχειρήσεις τη «δήλωση της παρουσίας τους». Οι εταιρείες θα πρέπει να παίρνουν περισσότερα ρίσκα στις προϊοντικές καινοτομίες τους, ώστε να δηλώνουν την εξελικτική πορεία τους, καθώς και στις μεθόδους marketing που χρησιμοποιούν για να αποσπούν το καταναλωτικό ενδιαφέρον. Οι παλιές τεχνικές και μέθοδοι οργάνωσης και διοίκησης, δυστυχώς αποδεικνύονται αδύναμες να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα. Πράγμα που σημαίνει ότι η τέχνη του management θα πρέπει να αλλάξει ραγδαία και αποτελεσματικά και θα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο, οδεύοντας στην πορεία προς την αλλαγή.
*****
Το Franchise πρεσβεύει αυτή ακριβώς την δυνατότητα. Ο καταναλωτής μαθαίνει, εμπιστεύεται και αγαπά το «όνομα» της αλυσίδας και το ολοκληρωμένο πακέτο προϊόντων και υπηρεσιών που προσφέρει (γκάμα προϊόντων, ύφος καταστημάτων, καταναλωτική εικόνα, τρόπος εξυπηρέτησης). Η αλυσίδα αποδεσμεύεται από τα προϊόντα (που ενδεχομένως την στήριξαν αρχικά) και αποκτά νέες δυνατότητες πωλήσεων αφού έχει δημιουργήσει όνομα.
«Το Franchise θα πρωταγωνιστήσει, είτε ως τρόπος ανάπτυξης των μητρικών εταιρειών, είτε ως έκφραση της προσωπικής επιχειρηματικής αναζήτησης.»
from the editors of FRANCHISE BUSINESS.
Proudly developed by aDa.gr in Greece.