Ενίοτε, οι συμφωνίες δικαιόχρησης εμπεριέχουν συμβατικούς όρους για την υποχρέωση των Δικαιοδόχων να ακολουθούν, όχι μόνο τις οργανωτικές αρχές του συστήματος δικαιόχρησης, αλλά και την εν γένει εμπορική πολιτική του συστήματος δικαιόχρησης, και ειδικότερα την τιμολογιακή πολιτική που καθορίζει ο δικαιοπάροχος (μέσω επιβολής παγίου ή ελάχιστου επιπέδου τιμής μεταπώλησης των προϊόντων της συμφωνίας). Οι συμβατικοί αυτοί όροι μπορεί να είναι παραβατικοί.
Και τούτο, διότι οι δικαιοδόχοι, ως ανεξάρτητοι επιχειρηματίες, φέρουν τους εμπορικούς ή χρηματοοικονομικούς κινδύνους από τη δραστηριοποίησή τους στην αγορά. Δικαιούνται, ως εκ τούτου, να έχουν την ελευθερία να καθορίζουν τις βασικές τουλάχιστον παραμέτρους της εμπορικής τους πολιτικής, ακόμη και στην περίπτωση ενός δικτύου δικαιόχρησης με τη στενή και συνεχή συνεργασία μεταξύ δικαιοπάροχου και δικαιοδόχου που αυτή συνεπάγεται.
Ωστόσο, κατ’ εξαίρεση, ο καθορισμός τιμών μεταπώλησης μπορεί να είναι αναγκαίος για τη διοργάνωση, σε ένα σύστημα δικαιόχρησης, μιας συντονισμένης εκστρατείας χαμηλών τιμών σύντομης συνολικής διάρκειας (2 έως 6 εβδομάδων), και ως εκ τούτου να κριθεί συμβατός με τους κανόνες ανταγωνισμού.
Το ανωτέρω άρθρο βασίζεται στις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο ενημερωτικό φυλλάδιο νο2 της Επιτροπής Ανταγωνισμού και είναι μόνο για γενική καθοδήγηση και ενημέρωση των επιχειρήσεων και του κοινού στις περιπτώσεις συμβάσεων δικαιόχρησης. Δεν προκαταλαμβάνουν και δεν δεσμεύουν την κρίση της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε συγκεκριμένη υπόθεση, ούτε και συνιστούν νομική ή επαγγελματική συμβουλή. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζουν κοινό και επιχειρήσεις οποιοδήποτε από τα προαναφερόμενα νομικά ζητήματα, πρέπει να μεριμνούν ώστε να λαμβάνουν επαγγελματική συμβουλή.
from the editors of FRANCHISE BUSINESS.
Proudly developed by aDa.gr in Greece.