Top Rule#1. Ύπαρξη Οράματος και έκφρασή του σε Στρατηγική Επιτυχίας.
Top Rule#2. Διασφάλιση ύπαρξης Business Concept, το οποίο δημιουργεί κερδοφορίες σε και σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Ενίσχυση του product – services mix.
Top Rule#3. Ύπαρξη και συνεχής ανασχεδιασμός τεκμηριωμένου Επιχειρηματικού Πλάνου.
Top Rule#4. Διασφάλιση υπεραξιών για όλα τα μέρη.
Top Rule#5. Οργάνωση των επιχειρησιακών διαδικασιών της μητρικής εταιρείας. Συμπίεση κόστους και αύξηση παραγωγικότητας.
Top Rule#6. Υιοθέτηση τυποποιημένων συστημάτων λειτουργίας των μονάδων του δικτύου, που δημιουργούν αποδόσεις.
Top Rule#7. Δημιουργία ολοκληρωμένου πλάνου επικοινωνίας και δημοσιότητας.
Top Rule#8. Παρακολούθηση, έλεγχος, υποστήριξη και ενίσχυση της λειτουργίας του δικτύου.
Top Rule#9. Δημιουργία κοινής φιλοσοφίας σε όλο το δίκτυο. Ενδυνάμωση της «κουλτούρας» του δικτύου.
Top Rule#10. Διεθνής Ανάπτυξη.
(1) Το πιλοτικό κατάστημα θεωρείται αναγκαίο για να ξεκινήσει κάποιος το franchise. Αυτό μπορεί να είναι ιδιόκτητο, μπορεί να ανήκει και σε «φίλο».
(2) Ένα και μόνο πιλοτικό κατάστημα, όσα χρόνια και να λειτουργεί και όσο επιτυχημένο και αν είναι, μπορεί ποτέ να τεκμηριώσει – από μόνο του – την βιωσιμότητα της επιχειρηματικής ιδέας σε περίπτωση αναπαραγωγής αυτής;
(3) Τελικά, για να αποδείξει κάποιος την ικανότητά του να «δημιουργεί» και να «υποστηρίζει» καταστήματα franchise θα πρέπει να διαθέτει μια σειρά από χαρακτηριστικά:
(3.1) Αναγνωρίσιμο όνομα με φήμη και αποδοχή από το καταναλωτικό κοινό.
(3.2) Ικανό πλήθος επιτυχημένων καταστημάτων, εταιρικών ή franchised, σε περιοχές με διαφορετικές καταναλωτικές συμπεριφορές, δηλαδή τόσο σε Αθήνα, όσο και σε Επαρχία.
(3.3) Διαφοροποιητικά χαρακτηριστικά και ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
(3.4) Αποκλειστικότητες και πατέντες, που αφορούν κυρίως στα προϊόντα που διαθέτει και λιγότερο στο αρχιτεκτονικό concept.
(3.5) Δομές και τεχνογνωσία για να υποστηρίζει το δίκτυό του.
(3.6) Οικονομική δυνατότητα για να προβεί τόσο στη δημιουργία των απαραίτητων για το franchise υποδομών, όσο και σε ενέργειες «εγκαθίδρυσης» της αλυσίδας του, π.χ. για δημιουργία καταστημάτων ή για διενέργεια διαφημιστικών ενεργειών.
(4) Από την άλλη, ποιός μπορεί να θέσει όρια στην επιχειρηματικότητα;
(5) Τα σχέδια νόμου που έχουν κατά καιρούς συζητηθεί ή προταθεί αφορούν κυρίως στην προσυμβατική σχέση franchise και εστιάζονται στην πλήρη διαφάνεια και παρουσίαση των στοιχείων που συνιστούν το ποιόν του δικαιοπαρόχου και στις ελάχιστες προδιαγραφές που οφείλει να πληροί η δικαιοπάροχος εταιρεία, π.χ. ένα ή δύο πιλοτικά, ύπαρξη σύμβασης δικαιόχρησης, κατατεθειμένο εμπορικό σήμα κ.λπ.
(6) Η θέσπιση ελάχιστων προδιαγραφών ικανότητας για τους δικαιοπαρόχους προφυλάσσει την αγορά και συγκεκριμένα τους δικαιοδόχους από συνεργασίες με αμφίβολα αποτελέσματα.
(7) Οι συνολικοί παράγοντες που έχουν άμεση εξάρτηση από τους δικαιοπαρόχους και διαμορφώνουν τις πιθανότητες βιωσιμότητας σε καμιά περίπτωση δεν οριοθετούνται από κρατικούς νόμους και ακολουθούν μόνο το νόμο της αγοράς (μετ. της πιάτσας).
(8) Οι δικαιοπάροχοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι δυνητικού δικαιοδόχοι χαρακτηρίζονται, πλέον, από αυξημένο επίπεδο γνώσης και εμπειρίας, καθώς η πλειοψηφία αυτών διαθέτει εργασιακή ή/και επιχειρηματική εμπειρία. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και η σημαντική ανάπτυξη του franchise τα τελευταία έτη!
(9) Δεν είναι όλα τα concepts, κατάλληλα για franchise.
(10) Επειδή κάποια στιγμή, δήλωσες franchisor, δεν σημαίνει ότι το γράφει και η ταυτότητά σου. Σε τελική ανάλυση, άλλαξε ταυτότητα.
Το ανά χείρας άρθρο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο FRANCHISE BUSINESS RULES του Πλάτωνα ΤΡ. Μαλλικούρτη, εκδόσεις arsinoi, Απρίλιος 2009.
from the editors of FRANCHISE BUSINESS.
Proudly developed by aDa.gr in Greece.